جملات كوتاه و زيباي آيت الله بهجت (ره)
آنچه ميدانيد، عمل كنيد
و در آنچه نميدانيد احتياط كنيد تا روشن شويد
و اگر روشن شديد، بدانيد كه بعضي معلومات را زير پا گذاشتهايد
********
نگاه تند به زيردست، براي ترساندن آزاررساني از نوع حرام است
و تبسم به عاصي و گناهكار، براي تشويق ياري بر معصيت است
********
به فكر خود باشيم، خود را اصلاح كنيم
اگر به خود نرسيديم و خود را اصلاح نكرديم
نمي توانيم ديگران را اصلاح كنيم
********
اگر بي تفاوت باشيم
و براي رفع گرفتاري ها و بلاهايي كه اهل ايمان بدان مبتلا هستند دعا نكنيم
آن بلاها به ما هم نزديك خواهد بود
********
واي بر ما اگر در خصوص خوردني ها و نوشيدني ها از حرام اجتناب نكنيم
زيرا همين غذاها است كه منشأ علم و ايمان و يا كفر ما مي شود
********
كثرت مجالست با اهل غفلت
مزيد قساوت و تاريكي قلب و استيحاش (گريزان بودن) از عبادت و زيارات است
از اين جهت است كه احوال حسنه حاصله از عبادات و زيارات و تلاوتها
به سبب مجالست با ضعفا در ايمان، به سوء حال و نقصان، مبدل ميشوند
پس، مجالست با ضعيف الايمان در غير اضطرار و براي غير هدايت آنها سبب ميشود كه
ملكات حسنه خود را از دست بدهد بلكه اخلاق فاسده آنها را ياد بگيرد
********
هر كه عمل كرد به معلومات خودش
خداوند مجهولات او را معلوم مي فرمايد
********
اگر مي خواهيد از ناحيه دعا به جايي برسيد
زبان حالتان اين باشد: تسليم خدا هستيم
هر چه بخواهد بكند، بنا داريم عمل به وظيفه بندگي كنيم
با كسي نشست و برخاست كنيد كه همين كه او را ديديد به ياد خدا بيفتيد
به ياد طاعت خدا بيفتيد، نه با كساني كه در فكر معاصي هستند
و انسان را از ياد خدا باز ميدارند
********
وداع از اين دنيا براي ما بسيار نزديك است
ولي ما آن را بسيار دور ميبينيم وگرنه اينقدر با هم نزاع نداشتيم
********
دنياپرستان را بنگريد كه به چه دل بستهاند
و بر سر چه با هم نزاع دارند
به دنيايي از كاغذ و مقوا و خانه عنكبوت!
********
دعاي تعجيل فَرج،
دواي دردهاي ما است.
********
بخواهيم محيط خانه گرم و باصفا و صميمي باشد،فقط بايد صبر واستقامت وگذشت و چشم پوشي رأفت را پيشه خود كنيم تا محيط خانه گرم و نوراني باشد.
********
جوان :حاج آقا يه سوال داشتم؟
آقاي بهجت با خوشرويي فرمودند: بفرماييد
جوون. گفت: حاج آقا چيكاركنم كه از عبادت لذت ببرم؟
آقا با همون لبخند زيباشون فرمودند: شما نميخواد كاري بكني كه از عبادت لذت ببري!
شما لذت هاي ديگه رو ترك كن
لذت عبادت خودش مياد سراغت.
********
آيت الله بهجت: گريه بر سيدالشهدا (ع) از همه مستحبات بالاتر است حتي از نماز شب!
********
اگر بي تفاوت باشيم و براي رفع گرفتاريها و بلاهايي كه اهل ايمان بدان مبتلا هستند دعا نكنيم، آن بلاها به ما هم نزديك خواهد بود.
********
شاه كليد اصلي رابطه با خدا ” گــنــاه نــكــردن ” است.
********
مقيد بودن به نماز اول وقت” زمينه ساز توفيق الهي در كامل شدن نماز است و هرچه نماز انسان كامل تر باشد، دستيابي به قله يقين و شهود، آسان تر خواهد شد.
********
تا انسان از لغو( بيهوده گويي و بيهوده كاري) اجتناب نكند، نميتواند در نمازش خاضع باشد و حضور قلب داشته باشد.
********
اساس عبوديت و بندگي، ” حـُــبّ ” است.
********
امام علي(ع): از نشانه هاي كمال ايمان، اين است كه بدي كننده را به نيكي پاداش دهي
آري! هنر شيعه علي-عليه السلام- بودن، مقابله با بدي به نيكي است.
********
محبت خداوند متعال، كيمياي خودسازي و سازندگي است!
********
هر مصيبتي كه به ما ميرسد، به خاطر دوري از ائمه(عليهم السلام) و احاديث مأثوره از ايشان است.
********
نماز شب، كليد توفيقات است.
********
شيطان، از سجده طولاني ميترسد، چون ميگويد: اين هماني است كه به خاطرش به اين روز افتاده ام و اينها هم از آن دست نميكشند و اين قدر طول ميدهند.
********
سوال از آيت الله بهجت: آيا منظور آيت الله قاضي از جمله”هركس نماز اول وقت خواند و به جايي نرسيد(مقصود مقامات معنوي است)، مرا لعنت كند” منظورشان نماز اول وقت با حضور قلب است؟
پاسخ آيت الله بهجت: خير! به هيچ وجه! فقط و فقط خواندن نماز اول وقت و تداوم آن و تقيد به اوقات نماز-اينكه انسان تقيد به نماز اول وقت داشته باشد- خودش موجب تكامل نماز انسان خواهد شد و راهگشاي مشكلات انسان خواهد شد.
********
در اين عصر حاضر، راه ارتباط با امام عصر(عج)، عمل كردن به دفتر امام زمان-عج- است! اينكه به خواسته هايشان عمل كنيم، از دعا كردن برايشان مهم تر است!
********
وظيفه داريم كه در تعليم، تعلم، تلاوت و عمل به قرآن كوشش كنيم. ولي ما شبهاي احياء قرآن بر سر مي گذاريم و در عمل، آيه هاي حجاب، غيبت،كذب و آيات«ويل للمطففين»، واي بر كم فروشان و نيز «فلا تقل لهما اُف»، پس به پدر و مادر اف نگو و همچنين« و لا تمش في الارض مرحا»، و با ناز و تكبر در روي زمين راه مرو” را زير پا ميگذاريم و پامال مي كنيم.